onderweg...
pollie gregoor in zeven zinnen
pollie gregoor verdiende, mede door zijn jarenlange engagement als docent schilderkunst in het kunstonderwijs, zijn sporen vooral als schilder van een schijnbaar steeds abstrakter wordend werk, waarin een vérgaande versobering van het kleurpalet ten dienste staat van reeksen met kontemplatief, haast sakraal werk met een ritueel, apokrief karakter.
zijn uit ‘gesprokkeld schroot’ opgebouwde skulpturen die het poreuze verval van hun wezen ademen, spreken een meer figuratieve, vertellende vormtaal, hoewel de onderliggende gedachte er een blijft van afwachtende bezinning.
ook de vele multidisciplinaire installaties en land-artprojekten van de laatste jaren torsen die ongeschreven geschiedenis mee en bevolken als archeologische artefakten of beklijvende relikwieën zijn atelier.
in heel wat gezamenlijke projekten knopen tochtgenoten roosje chini & pollie gregoor hun artistieke werelden aan elkaar, waarbij de leidraad het verlopen van de tijd is, en het daarmee gepaard gaande verval.